Rozmowy o kapiszonach - Stara gazeta

-  Ja nie chcę jutro do szkoły! Nie chcę!!!

-  Ale czemu nie chcesz? Przecież jeszcze wczoraj chciałeś? Cieszyłeś się z nowego tornistra…

-  Tak, ale dzisiaj już nie chcę.

-  Czy coś się stało? Spotkała cię jakaś przykrość?

-  Nie.

-  No, to o co chodzi? Szkoła nie jest już fajna?

-  Nie! Szkoła jest jak stara gazeta!

-  Stara gazeta? Nic nie rozumiem…

-  Tak, szkoła jest jak stara gazeta! Nudna i głupia, jak stara gazeta.

-  Stara gazeta jest nudna?

-  Strasznie nudna. I nieaktualna. Już się do niczego nie przyda. Jak szkoła.

-  Rozumiem. Podaj mi proszę tamtą starą gazetę.

-  Po co?

-  Zobaczysz. Przynieś jeszcze nożyczki, klej i czyste kartki.

-  Ale po co?

-  Przynieś i siadaj tu obok mnie – zaczęła przeglądać gazetę, wycinać z niej pojedyncze słowa, fragmenty tekstów, jakieś obrazki i wszystko to naklejać na kartkę. Powstał śmieszny wierszyk a do niego równie wesoła ilustracja – Podoba ci się?

-   Yhm… fajne, mogę też?

-   Pewnie. Weź sobie drugą gazetę i zrób swój obrazek. – W czasie, gdy chłopiec wycinał i wyklejał, ona zaczęła zwijać kartki gazety w cieniutkie ruloniki i sklejać je taśmą klejącą.

-   Gotowe!

-   Pokaż. O! To prawdziwe dzieło sztuki!

-   Zobacz, przykleiłem samochód, bo lubię samochody. A tu jest pies, bo chciałbym mieć kiedyś psa… I jeszcze tytuł dałem, widzisz?

-    Widzę. Marzenia. Bardzo dobry tytuł. To teraz pomóż mi zwijać te ruloniki.

-    Po co?

-    Zaraz zobaczysz. Staraj się zwijać jak najciaśniej.

-    Tak dobrze?

-    Świetnie ci idzie! A teraz policz ile już mamy tych ruloników?

-    8, 9 …. 13, 15… 20!

-    To teraz patrz… – Wzięła do ręki wszystkie ruloniki, jak patyczki do gry w bierki i rozsypała na stole.

-   Spróbuj teraz zebrać jak najwięcej, tylko pamiętaj, żeby nie ruszyć żadnego innego niż ten który chcesz zabrać. Jak w bierkach. Ostrożnie.

-   Wygrałem! Gramy jeszcze raz?

-   Nie mamy już czasu. Teraz posprzątamy. Postaw to puste pudełko tam pod szafą. A teraz wszystkie papierki, które nam zostały zgniatamy w kulki. Umiesz to zrobić jedną ręką?

-   Umiem.  Nie  umiem…. Trudne… Udało mi się!

-   A teraz spróbuj trafić kulką do pudełka.

-   Brawo ty! No, kończymy zabawę. Zaraz będzie kolacja. A potem do łóżka, bo jutro wcześnie wstajesz do szkoły – pogłaskała chłopca po głowie.

-   A szkoła jest jak stara gazeta! – Wykrzyknął radośnie i pognał myć ręce

-   Tak… szkoła jest jak stara gazeta.