Wokół mglista,
gęstniejąca ciemność. Powietrze
cuchnie palonym plastikiem, starym, wielokrotnie klejonym i malowanym drewnem, flotem
oraz śmieciem wszelakim Wąska, od lat nieremontowana droga, prowadzi przez
pozostałości po sosnowym lesie. Widać tylko kikuty powalonych wiatrem drzew. Wóz,
podskakując na wybojach, wydaje charakterystyczny dźwięk gubionej rury
wydechowej.
I nagle, jakby za dotknięciem czarodziejskiej
różdżki wszystko wokół rozbłyska miliardami lampek. Z chmury smogu wyłania się miasteczko,
całe udekorowane, jak świąteczna choinka. Domki lśnią i migają. Drzewka
poustawiane w donicach wzdłuż głównej ulicy obsypane są kolorowymi lampeczkami
jak listeczkami na wiosnę, a jakby tego było mało to spośród nich jeszcze spływają
migocząc maleńkie błękitne wodospady. Na ryneczku porzucony wielki prezent z
okazałą świecącą kokardą, obok przeogromna bombka - brama, przypominającą
portal do baśniowego świata. Są i dwa świetliste renifery. I sanie gotowe do
lotu tuż obok stoją, jakby czekały na spóźnionego pasażera.
W
miasteczku pusto, ni żywego ducha. Martwa cisza brzęczy, jak ten klekoczący tłumik.
Za rogatkami znów
tylko mglista, gęstniejąca ciemność.
Ki czort?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz