Zapiski nałogowego czytacza - "Japoński wachlarz" Joanna Bator

Przyszło lato.

Na dworze panują temperatury tak wysokie, że już wcale nie trzeba do ciepłych krajów wyjeżdżać

a raczej rezerwować pobyt gdzieś w rejonach podbiegunowych.

Szukam ochłody i okazuje się, że nic nie jest tak skuteczne jak wachlarz.  

Z przyjemnością trzymam go w dłoniach już od kilkunastu dni i wędruję ulicami Tokio.

Jakże inna to wycieczka, niż towarzyszenie wiecznie głodnej i spragnionej zielonej herbaty pani Pawlikowskiej.

Tym razem moją przewodniczką jest kobieta, która patrzy by zobaczyć, słucha żeby usłyszeć, dotyka by poczuć i uczestniczy po to by zrozumieć.

Mimo, że jest obca i nigdy, przenigdy, nawet już będąc w Japonii tak naprawdę nie uda jej się do Japonii przyjechać, o czym w pierwszym zdaniu powitania zostaje w subtelny sposób poinformowana, to już niebawem, na tym końcu świata, wśród nieznanych sobie i wychowywanych w zupełnie innej kulturze kobiet jest u siebie 
i „czuje jak rozprostowuje się jej dusza”.  

Czy to tylko kwestia długości pobytu?

Zdecydowanie nie.

To wrażliwość na świat, ciekawość, szacunek dla odmienności, 

ogromna kultura osobista, chęć uczenia się nowych rzeczy 

i budząca mój podziw odwaga.

"Japoński wachlarz" to porcja wiedzy o Krainie Kwitnącej Wiśni 

przekazana w sposób wręcz poetycko piękny.  

Czysta przyjemność czytania.

A ryby fugu nie skosztowałabym za żadne skarby świata!

starsze notatki z lektur znajdziecie tutaj