Zdjęcia z wakacji

Już po czy jeszcze przed? W kraju czy za granicą? Góry czy jednak może morze? Ciekawe jaka pogoda była/będzie? A drogo? A jedzenie? A z mężem czy bez? 

No i zdjęcia, koniecznie zdjęcia pokazać trzeba, bo bez tego, to jakby się nigdzie nie było 

i urlop się nie liczy. 

Pochwalić się trzeba koniecznie i ja się dzisiaj chwalę. 

Ludzie, gdzie ja byłam!

Magiczne miejsce, mówię wam!

Najpierw trzeba przez las gesty długo iść (a w drodze powrotnej ziół narwać koniecznie).

Jak się już człowiek przez gęstwinę przedrze i  komarom tygrysim nie ulegnie, to potem niech znaków szuka, przez tubylców przed wiekami pozostawionych i nimi się kieruje, by do celu dojść, a drogi nie zgubić.

Po długiej wędrówce przez pustynny piach, jeśli się nam prawo z lewym nie pomyliło i z pragnienia po drodze nie padliśmy trupem, dotrzemy niechybnie nad morza brzeg.

Teraz można stopy w chłodnej szmaragdowej wodzie zanurzyć i w szum fal się wsłuchiwać do woli. Uważać jednak trzeba i za głęboko nie włazić, bo te fale wysokie, oj wysokie!

Uważnie trzeba wiry i zmarszczki na wodzie obserwować, by bezpiecznie z kąpieli korzystać.

A kto przytaszczył ze sobą ekwipunek do nurkowania, ten może w zatopionych wrakach skarbów szukać.

Albo żyjątka morskie podglądać. 

A jak boimy się nurkować, to zostajemy na płyciźnie 

i bursztynu szukamy albo innych muszelek, żeby jednak do domu na dowód pobytu nad wodą coś, poza piachem w butach, przynieść.

No i niech mi ktoś powie, że Chorzów nie ma dostępu do morza ;)