Spisek

Joanna szła na pocztę, taszcząc ciężki karton pełen książek. Ostatnie egzemplarze swojego debiutanckiego tomiku opowiadań zamierzała wysłać pod wskazany przez Spiskowców adres, mimo ostrzeżeń Leona. Miały zostać odebrane i umieszczone w tajnej księgarni, wraz z dziełami pozostałych uczestników spisku. To zapewniało absolutne bezpieczeństwo.
Leon już od dawna patrzył podejrzliwie na wszystkie działania Joanny, a kiedy jednak spakowała książki, puknął się w czoło i wyraził swoje zdanie o inteligencji dziewczyny – zbyt niskiej i jej poziomie zaufania do ludzi – zdecydowanie zbyt wysokim. Przemowę zakończył stwierdzeniem, że zamiast pakować się w kłopoty, niech lepiej obiad ugotuje, bo mu już w brzuchu od godziny burczy.

- Jak ty nic nie rozumiesz, Leon – westchnęła tylko Joanna wychodząc z domu i żałując, że ten mężczyzna, który podporą miał być i wsparciem, dopóki śmierć ich nie rozłączy, okazał się ostatnim dupkiem.

- Jak on nic nie rozumie – westchnęła ponownie Joanna, wychodząc z poczty i chowając do kieszeni potwierdzenie nadania przesyłki. Zerknęła na zegarek. Do pierwszego spotkania Spiskowców pozostało ledwie kilkanaście godzin. Joanna była bardzo ciekawa, co to są za ludzie, o czym będą rozmawiać i co z tego dla niej wyniknie.

- Leon i tak nie zrozumie – westchnęła z żalem, po raz trzeci i ostatni, otwierając drzwi do pustego, jak się miało niebawem okazać, mieszkania.

Leon zniknął.

Cała historia zaczyna się tutaj a oto jej kolejne odcinki: drugi, trzeci i czwarty 
                                                   cdn.