Wybrane opowiadania, które mogliście wcześniej przeczytać tylko tutaj
uzupełnione i złożone w nabierające pełniejszego znaczenia i szerszego kontekstu zbiory,
istnieją też w formie tradycyjnych, papierowych książek oraz w ekologicznej wersji e-booka.
Historię powstania "Zamkniętej w ogrodzie wyobraźni", możecie przeczytać na blogu
Historia drugiej książki zaczęła się tak
Klara musiała bardzo długo czekać na ciąg dalszy ;)
Obie książki można zamówić w księgarni internetowej Ridero, wystarczy kliknąć tu.
Zastanawiasz się czy warto?
Może przekona cię opinia jednej z czytelniczek:
Ostatnie opowiadanie "Klara i Jan"
po prostu mnie zmiotło.
Skończyłam czytać ze łzami w oczach.
Dziękuję Ci za tę książkę!
Za wszystkie uśmiechy, zaskoczenia, wzruszenia
podczas jej czytania i ciekawość,
co będzie w kolejnym zdaniu.
Lidia Rusztowicz-Urbaczek
lub rymowana recenzja
Moniki Pertek-Koprowskiej z Wierszosnucie?
Zajrzyj też na Lubimy czytać
A tak pisze o książce
"Zamknięta w ogrodzie wyobraźni"
Olga Bartnik
"Niezwykle udana baśniowa konwencja stała się punktem wyjścia do
opowiedzenia intymnej historii o przemianie wewnętrznej – precyzyjnie,
od tego na czym ona polega, dlaczego i w jakich okolicznościach jest
możliwa, kto i w jaki sposób towarzyszy w tej drodze. Jest swoistą
wędrówką bohaterki, która orientuje się, że w jej życiu brakuje jakiegoś
istotnego elementu – smaku i wyrusza na głębię po to, by go wydobyć."
Całość recenzji możecie przeczytać na blogu
a fragmenty obejrzeć na filmie sprytnie zmontowanym
przez Monikę Gibniewską vel Jaga Gibson
A jeśli jeszcze cię nie przekonałam, to spójrz na tę piękną recenzję, która oddaje wspaniale to, co ja sama o swojej książce myślę i jak chciałam, by była ona odbierana. Podarowała mi ją w prezencie wielkanocnym wspaniała poetka Kamila Ciołko-Borkowska.
"Istnieje szkoła pisania, która sugeruje autorom by pisali oszczędnie,
jednak przekazując czytelnikowi więcej. Autor ma traktować czytelnika
jak istotę inteligentną. Osobiście lubię takie podejście. Jednak nie do
końca o tym chciałam pisać. W poezji natomiast należy tak pisać, by
wiersz pełen był niedopowiedzeń, metafor i wieloznaczeń. Tak wiem, to
ostatnie słowo nie istnieje. Wymyśliłam je ponieważ idealnie oddaje
atmosferę jaką odczułam w książce Karoliny. „Dwie kostki cukru” to
historie opisane z lekkością poezji. Autorka zdaje się jednak liczyć na
to, że wszystkie kabelki intelektualne stykają się czytelnikowi tak jak
należy. Dziewięć opowieści, każda dotyczy zupełnie innej pary i zupełnie
innej rzeczywistości. O czym? Musicie przeczytać, bo naprawdę warto.
Zaryzykuję jednak stwierdzenie, że każda z nas znajdzie w książce swoją
odpowiedniczkę. Swoje literackie alter ego.
Ja jestem Klarą. A ty?"
"Dwie kostki cukru" wzięły udział w niezależnym plebiscycie na najlepszą niezależną książkę roku 2019 i awansowały do finałowej dziesiątki konkursu Brakująca Litera zdobywając aż 450 głosów, a to nie byle co!
To jak? Masz ochotę na "Dwie kostki cukru"
do popołudniowej kawy?
c.d.n.
Brak komentarzy:
Publikowanie komentarza