Zapiski nałogowego czytacza - "Inteligencja kwiatów" Maurice Maeterlinck

Rozpoczynając lekturę książki nie oczekuję przede wszystkim wrażeń estetycznych.

Liczę raczej na wrażenia a nawet wyzwania intelektualne lub po prostu dobrą rozrywkę.

Tym razem jestem zauroczona pięknem języka.

Bo choć jest „Inteligencja kwiatów” w dużej mierze

bogato ilustrowanym podręcznikiem botaniki,

to jednak napisanym przez poetę i to w czasach,

gdy prawdopodobnie nawet zwykli ludzie,

potrafili jeszcze wypowiadać się pełnymi,

wielokrotnie złożonymi zdaniami

z zachowaniem wszelkich reguł gramatycznych.

Pięknie pisze Maeterlinck o płatkach, słupkach, pręcikach i tych wszystkich skomplikowanych,

wymagających wręcz inżynierskiej wiedzy,

sposobach rozmnażania się roślin kwiatowych,

tworząc równocześnie dzieło filozoficzne o człowieku

i jego wyobrażeniu 

o miejscu jakie w przyrodzie zajmuje.  

A rozdział ostatni, dotyczący miary czasu miary to prawdziwy majstersztyk.