Zdjęcia z wakacji - Wycieczka zagraniczna.Czyżby nad Dunajem?

Każda porządna wakacyjna wycieczka 

powinna zaczynać się wcześnie rano. 

Należy wstać skoro świt,

spakować do plecaka kanapki i coś do picia. 

Zadbać o wygodne obuwie i wyruszyć na wedrówkę. Samotną lub w towarzystwie.

Ja wybrałam towarzystwo aparatu fotograficznego 

i wyruszyłam nad wodę.

 

Wyruszyłam jednak zbyt późno.

I nie tylko nurt wody był wartki, 

ale piechurów różnej maści również.

Najpierw zza trzcin wysokich wychyliła się niewysoka pani z kijami. Pani miała dla mnie cenną wskazówkę dotyczącą technicznej strony fotografowania, 

a konkretnie ilości światła. 

Według informacji, jakie uzyskałam 

moje zdjęcia nie miały prawa wyjść dobrze.

Na wszelki wypadek przyznałam jej rację. 

W końcu ona miała w rękach dwa kije!

Nieco dalej, na brzegu "rzeczki", budziła się gromadka stałych mieszkańców. 

Przycupnęlam za krzaczkiem, 

w ciszy czekajac, aż ładnie zapozują. 

Światła być może było zbyt wiele, 

za to ciszy zdecydowanie zbyt mało. 

Najpierw usłyszałam równy, marszowy krok 

sporego oddziału bojowników o smukłą sylwetkę, 

a za chwilę

rytmiczne odliczanie:  eins, zwei, drei...

towarzyszące mojemu: pstryk, pstryk, pstryk...

Na "zehn" rozległ się głośny plusk i kaczuszki zwiały. 

Wielgachny owczarek niemiecki wskoczył do wody za patyczkiem. Fal narobił sztormowych. 

Deszczem kropel opryskał i na szczęście pobiegł w kierunku przeciwnym do tego, w którym zmierzałam.

Przyznam się wam , 

że ja się owczarków niemieckich boję, więc zdęcia mu nie zrobiłam. 

Za to patyczku tak, 

bo patyczki lęku mego nie wzbudzają.

Kaczuszki uciekły, więc podziwiałam nadwodną roślinność. 

I cierpliwie czekałam, 

aż znów pojawią się moje modelki, 

wsłuchując się w szum wody i szepty wierzb, 

bo szczęsliwie przez chwil kilka 

nikt spokoju nie zakłócał.

Nurt też się uspokoił 

i po chwili rozpoczął się wodny balet.

Gdyby to było nad Dunajem, 

zatańczyłyby walca.

Po występach 

baletnice szybciutko udały się na brzeg.

By tam zająć się młodzieżą.

A ja cieszyłam się z nadmiaru światła 

i cudownej tęczy, 

której tutaj nikt nie zabraniał istnieć.

A, że zdjęcia "niedobre"? 

Trudno ;)

W roli zagramanicznej rzeczki wystąpił staw w chorzowskim Parku Róż.